Het reflux-verhaal van Noor

Er was al 'Het geboorteverhaal van Noor', en nu een ander verhaal...het refluxverhaal... Het begon allemaal toen onze kleine pruts een weekje of 4 was, ze leek niet tevreden met de fles die ze kreeg en ze had verschrikkelijke krampjes. Op aanraden van de kinderarts overgeschakeld naar een andere melk, een speciale tegen krampjes. De pap was veel dikker dan de andere, dus hup naar de winkel voor nieuwe spenen voor de flessen, want de pap raakte er niet door hoe hard ze ook zoog ;-)

Nadat we de 'dikkere' pap een week gebruikte, viel ons op dat onze kleine meid bijna geen stoelgang meer maakte, hoogstens 1 kaka-pamper om de 2 dagen....niet normaal. Dus...de dikkere pap lieten we staan en schakelden terug over op de 'gewone'. De speentjes werden terug omgewisseld...
Stoelgang terug in orde, maar daar waren die krampjes weer en opeens begon onze meid ook veeeeel te wenen overdag, veelvuldig te slikken, op alles te zuigen wat maar in de buurt van haar mondje kwam...kortom ze zag af...Meestal was ze zo moe geweend, dat ze 's avonds gewoon als een blok in slaap viel...arm schaap!

Ik kon het niet langer aanzien, en hup weeral een bezoekje aan de kinderarts (dat mens ziet ons graag komen :-) ). Daar werd de term 'verborgen reflux' genoemd. Ik had al een sterk vermoeden dat het dat ging zijn, ook mede door verhalen van vriendinnen enzo... De kinderarts schraf iets voor om de pap dikker te maken, zodat de pap niet meer zo omhoog zo komen, en iets om de zuurte in haar maagje af te remmen. Bedje omhoog zetten, al zittend pap geven, we hebben het allemaal gedaan!

We zijn nu 3 weekjes verder, en het verschil is enorm! Noor is veel vrolijker, ze slaapt overdag, kortom het helpt! Wat een opluchting!
Hopelijk blijft het zo!

Liefs, Saartje